jueves, octubre 06, 2005

Premio Nóbel 2005: Tomas Tranströmer


El 28 de noviembre de 1990 sufrió un ataque y quedó con un brazo paralizado y sin habla. Pero siguió escribiendo y publicando. Cuando lo entrevistan puede responder si o no, solamente. Su mujer Mónica responde cosas que requieren explicación. El aprueba o desaprueba moviendo al cabeza.

Arcos romanos (para vivos y muertos)
Dentro de la inmensa iglesia romana están los turistas
En la penumbra.
Cúpula abierta tras cúpula y sin panorámica.
Algunas llamas de cirios titilan.
Un ángel sin rostro me abrazó
Y susurró a través de todo el cuerpo:
“No te avergüences der ser persona, sé orgulloso!
Dentro de ti se abre cúpula tras cúpula infinitamente
Tu no estarás nunca terminado, y es como debe ser.”
Yo estaba ciego de lágrimas
Y fui empujado a la soleada piazzan
Conjuntamente con Mr y Mrs Jones, Herr Tanaka y
Signora Sabatini

la traducción del sueco es mía
Si hay un sueco que debería ganar el Nóbel este es Tomas Tranströmer (1931)

Romanska bågar [För levande och döda]
Inne i den väldiga romanska kyrkan trängdes turisterna

i halvmörkret.
Valv gapande bakom valv och ingen överblick.
Några ljuslågor fladdrade.
En ängel utan ansikte omfamnade mig
och viskade genom hela kroppen:
”Skäms inte för att du är människa, var stolt!
Inne i dig öppnar sig valv bakom valv oändligt.
Du blir aldrig färdig, och det är som det skall.”
Jag var blind av tårar
och föstes ut på den solsjudande piazzan
tillsammans med Mr och Mrs Jones, Herr Tanaka och
Signora Sabatini

7 comentarios:

  1. Anónimo4:56 p.m.

    y Nicanor parra? no corre?

    ResponderBorrar
  2. Tanto que leer y tan poco tiempo.

    Es increíble, ni con 3 libros al mismo tiempo alcanzo a leer todo lo que me interesa. Nos faltan años.

    ResponderBorrar
  3. Opino igual que el caballero de allá arriba.

    Me dieron muchas ganar de leer a este señor, pero está en una lista larga de "cosas que me interesa leer".

    En una de esas es buena idea invertir en uno de esos cursos de lectura rápida a los que tengo cierta aversión.

    Buenos días, Omar.

    ResponderBorrar
  4. Yo creo que Vicente Huidobro debió ganarlo, también el tío Lalo Parra (analicen su lírica)....

    PD: hundido en mi colchon de pecado...

    ResponderBorrar
  5. Sobre la historia de N. Parra y el Nóbel, escribí hace ya un tiempo para un diario una historia sabrosa que subiré a mi blog en algún momento momento.
    Un dato curioso: Huidobro fue presentado, en su tiempo a la academia sueca como candidato. Fue el primer candidato chileno y el más joven de todos (tenía 30 años) y fue presentado a al academia sueca por Irlanda.
    Sobre el tio lalo Parra, habría que pensarlo...
    vale

    ResponderBorrar
  6. voy por parra y si no es, por roth y si no es, por dylan y si no es, por varguitas y si no, por dylan de nuevo y la espera me mata pero no temo a la muerte.

    saludos y abrazo, omar

    a.

    ResponderBorrar
  7. Hola Alvaro,
    Lo interesante con Dylan son dos cosas, que probablemente compartimos.
    1. Que se considere la obra de Dylan ("the times they are a-changin" o "Lily, Rosemary and the Jack of Hearts") como arte literario, abriendo una (nueva?) posibilidad a la literatura. Un acercamiento a la cultura pop. Y luego, no sólo la música, tambien el cine o el cómics.
    2. El debate interno de la Academia sueca entre conservadores y de avanzada, se volcaría a favor de un arte literario más adecuado a los tiempos.
    otro abrazo
    omar

    ResponderBorrar

SECRETOS EN LA QUINTA DE OLIVOS 3 Spirit Karix, la solitaria Por Omar Pérez Santiago Ilustración de Luis Martínez Publicado en Off The Record

  Karix es la superheroína de la oculta cultura argentina: tira las cartas, hace sahumerios y prende velas aromáticas. Tiene poderes mágicos...